Dag 13 tm 17

22 maart 2019 - Río Lagartos Municipality, Mexico

De volgende dag slenteren we s’ochtends door het oude centrum van Campeche

Henk wilde wel een kijkje nemen op de stadsmuur. Na het betalen van 16 Peso’s (80 cent) wordt er een deur voor je ontgrendeld en kun je een oude stenen trap op naar boven. Was je boven uitgekeken, dan hoefde je alleen maar te bellen. Waar de bel zat ? Bovenaan links , zei de dame, waarna ze de deur achter hem toesloot.

Aangezien er verder niemand boven was keek Henk voor de zekerheid maar even waar het drukknop van de bel zat. Niet te vinden, wel hing de oude bronzen stadklok op de ongeveer aangegeven plaats. Na een kwartiertje in de brandende zon op de oude vestingwerken te hebben gelopen was het wel weer mooi geweest.  Nou nog effe bellen, met de grote klok, zonder de hele stad te alarmeren.

Ah, gelukkig niet nodig..Laat nou toevallig de juffrouw met de sleutel aan komen lopen.

Een tip voor degene die van plan zijn om ook eens naar Campeche te gaan: Eén dag is wel  genoeg om de hoogtepunten te zien. Ga niet in de maand juli, want dan is de gemiddelde max. dag temp. ca. 35 C

De volgende bestemming was een mooi appartementje in de buurt van Progreso.

Houd je er van om naar Scheveningen te gaan op een drukke zomerdag, dan is Progreso ook zeker wat voor jou. Het strand zat barstensvol.

Gelukkig zat ons volgende “huisje” 9 kilometer voorbij de stad.

De volgende dag was het zowaar bewolkt met een magere 24C.

Gelukkig maakte het ruime appartement waar we zaten het enigszins goed en was het strand nog geen 5 minuten lopen.

In deze omgeving zie je kilometerslang niets dan dure villa’s pal aan het strand.

Niets voor Jan modaal dus, ook al denk ik dat we voor Mexicaanse begrippen best wel veel verdienen. Volgens Wikipedia leeft 40% van de bevolking van Mexico namelijk onder de armoedegrens.

We hadden hier maar 2 nachtjes geboekt en voelden noet de behoefte om langer te blijven. 

Rio Lagartos de volgende bestemming. Een lekker authentiek vissersplaatsje met een paar hotelletjes en weinig toeristen. Het had hier kennelijk geregend, want de straten stonden hier en daar behoorlijk blank. Hier zag je het effect van de door ons zo gehate verkeersdrempels, ze fungeerden ook als een dam, waardoor het regenwater op de straat niet kon weglopen en er grote plassen bleven staan.

Terwijl we s’avonds in een restaurantje aan de waterkant zaten te eten zagen we buiten een groot aantal mensen druk met schepnetten in de weer. Bij nadere inspectie bleek dat ze garnalen aan het vangen waren en ze haalden zomaar een emmertje per man binnen.

Doen jullie dat elke dag? vroegen we. Nou, het bleek alleen na zonsondergang en bij volle maan te werken, zo verklaarde men.

Héél apart; missschien een tip voor de garnalenvissers in Nederland.

Foto’s

1 Reactie

  1. Christian:
    22 maart 2019
    Blijft leuk om jullie verhalen te lezen! Geniet van de laatste paar dagen nog!
    Wij zitten momenteel op Schiphol ook richting de Toscaanse zon :)
    Groetjes!