Dag 11 en 12

15 maart 2019 - Palenque, Mexico

Als we s’morgens buiten zitten te eten raken we in gesprek met een Amerikaans stel. Ze staan met hun terreinwagen op het veldje bij het hotel en zijn bezig met een reis van Alaska naar het zuidpuntje van Zuid Amerika.

Ze hebben er jaren voor gespaard, hun huis in Californië verhuurd hun baan opgezegd en zijn nu al een paar maanden onderweg. Vol trots laat Scott hun hele uitrusting zien Hij heeft alles goed voorbereid zo lijkt het. Zonnepanelen, extra accu, koelkastje, compressor voor de banden etc. We zijn het er over eens dat je niet álles voor kunt zijn, wil je dat, dan kun je maar beter thuisblijven. Ze slapen op een tentje op het dak van de wagen. Kortom: “Live Your dream” 

Mocht je geïnteresseerd zijn in hun hele verhaal, dan is hier de link sporadicsojourn.com

We vertrekken.

Na een paar uur rijden door een wat eentonig plat landschap, wat soms een beetje aan de Veluwe doet denken, doemen uiteindelijk de heuvels op en komt Palenque in zicht.

Wat opvalt in het hotel dat we geboekt hebben is dat er geen ramen zijn bij de receptie en het restaurant. Niet dat alles dichtgemetseld is, nee, alles is juist open, maar zonder glas. Alleen de hotelkamers zelf hebben ramen met glas ervoor.Stel je voor dat het in Nederland het geval zou zijn en er een kille zuidwester door de ruimte zou blazen...

We denken zelfs al niet meer na over het weer, want elke dag schijnt de zon en is het rond de dertig graden.

De volgende dag rijden we naar een bekende waterval in de buurt, met de welluidende naam “ Misol- Ha”. Zo’n driekwartier door de bergen rijden.

Om hier te komen moet je naar goed Mexicaans gebruik weer meerdere  keren betalen. Voordat je bij het doel bent, twee keer en wil je de grot er achter bezoeken, betaal je uiteindelijk voor de derde keer.

Zo blijven de mensen aan het werk.

De waterval is best wel de moeite waard. Het water valt zo’n 35 meter naar beneden. Als je de grot er achter bezoekt, krijg je een zaklamp mee, want het is er pikkedonker. Schijn je omhoog, dan zie je plotseling allemaal vleermuizen aan het plafond hangen.

Dit tot grote schrik van de vrouw die voor me stond, want haar gegil galmde door de grot.

Taalproblemen leiden wel eens tot kleine misverstanden. Zo schenkt een ober bij het restaurant koffie in, terwijl Henk tijdens het inschenken tot 3 keer toe duidelijk het woord Té uitspreekt ( is het Spaanse woord voor thee). De man blijft echter stug doortuiten.               Zou de klemtoon misschien teveel op de  “T” gelegen hebben inplaats van de “é” waardoor de kelner het niet begreep?

We bedenken ineens dat we nog postzegels moeten kopen. Volgens Google Translate luidt dit in het Spaans als volgt: “donde puedes comprar sellos”

Willy neemt geen risico en laat de tekst aan iemand lezen.

Er wordt langdurig nagedacht, gepraat en gewezen en uiteindelijk wordt duidelijk dat het voorbij de pharmacy de 4e straat rechts is. 

We gaan vol goede moed op pad. 

Eerst lopen we bij de “Western Union bank” binnen.

Hier wordt duidelijk gemaakt dat er geen postzegels verkocht worden, maar voorbij de volgende straat naar rechts en dan halverwege ergens wél.

Daar aangekomen is er niets te zien wat op een postkantoor of zoiets lijkt.

Wéér Google Translate opgestart. 

We schijnen er toch voorbij gelopen te zijn.

Als we de aangewezen winkel binnen gaan, wil een verbaasde winkelier ons een stempeltje verkopen. Zou het woord “Sellos” soms meerdere betekenissen hebben?

Na enig heen en weer gepraat in verschillende talen, wordt nu duidelijk dat we bij de “Pellegrino”  moeten zijn  en die zit iets verderop om de hoek.

De “ Pellegrino” verkoopt echter wél allerlei papierwerk, maar géén postzegels.

Tot grote vreugde van Willy haalt de verkoper zelfs een plattegrond van de stad tevoorschijn om duidelijk te maken waar we ze wél kunnen kopen.  Teroeggg naar het centrum. ( dit is de vertaalde versie)

Op  de desbetreffende lokatie aangekomen  is echter niets te zien wat er ook maar op lijkt.

Dan krijgt Henk het heldere idee om iemand te vragen naar het “Officina de Postal” te vragen.

Laten we daar nou precies tegenover staan. Geen groot, statig kantoor, maar een onbeduidend hokje.

Helaas..... hij is net gesloten.

Foto’s

1 Reactie

  1. Miranda:
    15 maart 2019
    Wat een grappig verhaal. Hebben jullie uiteindelijk nog postzegels kunnen kopen ???